DYNOWSKI KOŚCIÓŁ W STAREJ FOTOGRAFII
Kościół pod wezwaniem św.Wawrzyńca w Dynowie zaliczony został do najcenniejszych budowli sakralnych powstałych na Podkarpaciu. Jest najstarszym i najcenniejszym zabytkiem murowanym w mieście. Należy również do najstarszych murowanych świątyń Polski południowo-wschodniej. 
Wybudowany został w latach 1604-1617 na miejscu wcześniejszego, drewnianego kościoła w stylu gotyckim z murowanym prezbiterium przez Katarzynę z Maciejewskich Wapowską i jej syna Stanisława, kasztelana przemyskiego. W marcu 1657 r kościół został zniszczony przez wojska Jerzego Rakoczego, księcia siedmiogrodzkiego. Odbudowano go w 1663 r dzięki inicjatywie biskupa przemyskiego Stanisława Sarnowskiego. W latach 1891-1894 kościół został gruntownie odrestaurowany pod kierunkiem architekta Tomasza Prylińskiego.Kościół jest jednonawową świątynią z dwoma bocznymi kaplicami. |
 Ołtarz główny |
 Kaplica boczna z obrazem Matki Bożej Dynowskiej |
Piękne, późnorenesansowe sklepienie kościoła jest bogato zdobione sztukateriami. Barokowe wyposażenie wnętrza pochodzi z XVII i XVIII wieku.
Na uwagę zasługują: ołtarz główny, zabytkowy obraz Matki Bożej Dynowskiej z XVII wieku, zabytkowa drewniana chrzcielnica także z XVII wieku, barokowa ambona z pierwszej połowy XVIII wieku,
rokokowy prospekt organowy oraz odrestaurowany zabytkowy obraz św. Stanisława.
 Kaplica boczna |
 Chrzcielnica z XVIIw. |
 Ambona |
 Obraz św.Stanisława |
 Rokokowy prospekt organowy. |
|
W prezbiterium, tuż nad wejściem do zakrystii umieszczona jest murowana tablica, upamiętniająca śluby właścicielki miasta Katarzyny Wapowskiej, uczynione po tragicznej śmierci męża w 1574 roku.   Druga pamiątkowa tablica ulokowana jest na ścianie przedsionka wiodącego do kościoła i zawiera nazwiska mieszkańców Dynowa - ofiar II wojny światowej. Przed bocznym wejściem do kościoła stoi pomnik Jana Pawła II, ufundowany w 2000 roku przez małżeństwo Jadwigę i Tomasza Gołąbów z USA w 80 rocznicę urodzin wielkiego Polaka. |
 |
 |
|
Kościół otoczony jest murem i kaplicami z końca XIX wieku. Od południa, w lini ogrodzenia usytuowana jest przepiękna, zabytkowa,
późnorenesansowa brama wzorowana na łuku triumfalnym o trzech przejściach zamkniętych w półkola.
Na bramie po bokach znajdują się statuły aniołów, pochodzące z okresu przebudowy bramy w 1894 roku, a w płyciznach ściany dekoracje stiukowe z motywami roślinnymi i główkami puttów.
|
 |
 |
 |
|
W południowo - zachodnim narożniku wznosi się XVIII-wieczna, późnobarokowa, rozbudowana w 1919 roku dzwonnica z kaplicą św. Teresy w przyziemiu. Dzwonnicę wieńczy dwukondygnacyjny hełm kryty blachą.
|
 |
 |